Wg zasady: jak nie masz pomysłu/czasu na pełnowartościowy wpis, to zrób jakąś listę, przedstawiam podsumowanie stycznia 2009.

Top 3 artykułów

1. Optymalizacja WordPressa – wpis wpisem, ale komentarze do niego trzeba przeczytać wszystkie. Nie dość że jest ich najwięcej w historii bloga, to jeszcze są merytoryczne ;-)
2. 15 darmowych skórek do WordPressa
3. SeoNiewypał Jeża

Top 3 wejść z blogów

1. zarabianie-na-blogu.pl (280 wejść, średnio 00:01:55, bounce rate 54.76%)
2. pajmon.com (109 wejść, średnio 00:03:01, bounce rate 30.30%)
3. topblogger.pl (101 wejść, średnio 00:01:38, bounce rate 57.14%)

Jak widać osoby przechodzące z blogu pozycjonera zatrzymały się dłużej, przeczytały inne artykuły zamiast uciekać ;-)

Top 3 komentujących

1. BIelack http://www.pajmon.com/
2. Tomek http://ittechblog.pl/
3. szook http://www.blog.szook.pl/

Trójka wyłoniła się dzięki 67 komentarzom do wpisu o optymalizacji WordPressa.

Top 3 wejść z Google

1.  wordpress (287 wejść, średnio 00:01:51m na stronie, bounce rate 35% )
2.  e-weblink – test (254, średnio 00:03:21m na stronie, bounce rate 12,50% )
3.  wordpress seo (140, średnio 00:03:08 na stronie, bounce rate 12.50% )

Inne

Szanowne Google postanowiło nagrodzić mnie w styczniu zmniejszeniem PR strony do 0.  Czymże sobie zasłużyłem? Chyba wiem, dlatego od 2 tygodni czekam na rozpatrzenie mojego wniosku o przywrócenie PR. Co ciekawe, strona nie dostała żadnego filtra.

Licznik Feedburnera (uśredniony na styczeń) pokazuję liczbę 179.

W porównaniu do grudnia 2008 roku:

Liczba wizyt wzrosła z 4,902 na 5,780

Bounce Rate zmalał z 68,79% na 63,77% (- 7,29%)

Czas spędzony na stronie wzrósł z 3:32 na 4:40 (+31,74%)

Dzisiejszy wpis sponsoruje fraza bounce rate. Ciekawe jaki teraz wpływ na naturalną pozycję ma zagęszczenie słowa kluczowego na podstronie ;-)

Spamblog – czyli wg definicji blog automatycznie pobierający content z innych stron, najczęściej wykorzystując do tego kanał RSS. Większość blogerów/internautów zwykle pakuję wszystkich twórców spamblogów do jednego worka z napisem: złodzieje. Ja jednak lubię przyglądać się różnym odcieniom szarości, bo wiem, że nic na świecie czarno-białe nie jest. Wyróżnić możemy więc 3 rodzaje twórców spamblogów.

1. Myślący.

Czyli te które za pomocą wtyczki wp-autoblog (najczęściej) używają excerpta z naszego posta, dodając na początku (lub na końcu) postu regułkę: (Autor bloga) napisał fajną notkę na temat: (temat) i potem 3 linijki excerptu. Taki spamblog daję nam link prowadzący do naszego wpisu i notkę zachęcająca do przeczytania. Także każdy internauta który trafi na spamblog przez Google, jeśli będzie zainteresowany artykułem, przejdzie na naszą stronę i każdy będzie szczęśliwy, bo naprawdę nie wiem czym taki spamblog różni się od serwisu social media, czy nawet katalogu. (I proszę nie pisać mi o Duplicate Content, bo jeśli myślicie że taki spamblog będzie konkurować z wami w serpach, tzn że nikt wam tych wpisów nigdy nie ukradł i bijecie piane dla zasady).

Plusy dla właściciela bloga:
Link z anchorem do naszego postu
Excerpt naszego wpisu zachęcający do odwiedzenia naszej strony

Minusy dla właściciela bloga:
Brak

Plusy dla splogera: (pomijam te oczywiste, wspólne dla każdego sploga)
Większość myślących blogerów daję sobie spokój z interwencją, bo wie, że taki spamblog to dla nich dodatkowa reklama i źródło trafficu, więc twórca w zasadzie może spać spokojnie.

Minusy dla splogera:
Brak

2. Nie wiem co robię, ale chyba ok?

Twórcy ci zwykle czytają na necie tutorial i nie myśląc zbytnio ładują cały RSS (czyli nie używają excertpa) bez linka zwrotnego do strony. Jak sobie radzić z takimi spamblogami pisałem już kiedyś w temacie Linki w RSS. Sposób ten pozwala na dodanie linka bezpośredniego do naszego artykułu, jak i 5 dodatkowych do innych powiązanych artykułów.

Ponownie, jeśli ktoś scrapuje twój content, tzn że tworzysz dobrego bloga, tzn że Google nie zacznie zaraz karać Cię za to, że ktoś od Ciebie ściąga artykuły. Ponownie więc, masz same korzyści .

3. Idiota.

Osoba która jest na tyle zaawansowana technicznie, że potrafi stworzyć skrypt, który pobierze nasz cały RSS i usunie z niego wszystkie linki, a jednak na tyle głupia, że myśli że uda jej się z tym uciec. W sensie, naprawdę, takie działanie można porównać, do kupienia nowej domeny, stworzenia na na niej blackhatowej strony i zgłoszenia jej do Google tego samego dnia. Tak, jeśli kradniesz content usuwając wszystkie linki, to ktoś Cię zgłosi, i to prędzej niż później, skoro takie strony zgłaszam nawet ja.

Plusy dla właściciela bloga:
Brak

Minusy dla właściciela bloga:
Silne oddziaływanie faktu kradzieży treści na ego blogującego, które zawsze doprowadzi do tego, że autor zgłosi do Google taki splog.

Plusy dla splogera:

Hmm, brak?

Minusy dla splogera:
Szybki ban.

Sposoby na Spamblogi.

Wszystkie sposoby będą dotyczyć radzenia sobie z 3 typem spamblogów.

1. RSS z niespodzianką.

Dzięki temu sposobowi, nasz sploger przy kolejnym pobraniu RSSów z naszego bloga, zamiast naszych wpisów dostanie niespodziankę w postaci np. bardzo nieładnych treści dla dorosłych. Musimy tylko namierzyć IP naszego sploga i ustawić regułkę w .htaccess naszego bloga

RewriteCond %{REMOTE_ADDR} ^80.80.80.80$
RewriteRule .*  [R,L] 

Sposób nie działa,  gdy spamblog łączy się bezpośrednio z RSSem z Feedburnera. Zwykle jest tak, że autor sploga wpisuję adres naszej strony do skryptu/pluginu i daje mu działać. Wtedy niezależnie od tego czy mamy Feedburnera czy nie, i tak dostanie przekierowanie na feed podany przez nas. Jeśli jednak autor zadał sobie tyle trudu, że odszukał najpierw nasz adres na Feedburnerze i pobiera bezpośrednio stamtąd, to sposób nie zadziała.

2. Kontakt z autorem.

Piszemy mejla do autora, prosząc ładnie o usunięcie treści. Każdy chyba wie o co chodzi.
Przy okazji puszcze jeszcze pinga do Antywebu. Może Hazan przestanie już pisać takie notki jak ta do które linkuję, bo naprawdę, jego naiwność zabija. Ja wiem, że to polska i dla autora takie zachowania to jeszcze coś nowego, ale pisanie posta w stylu – ktoś mi podbiera treść, patrzcie jak go ośmieszę pisząc taką notkę – ośmiesza tylko twórce najczęściej odwiedzanego polskiego bloga.
Niektóre komentarze też zabijają – ciekawe czy po pisaniu o czystości internetu i braku moralności „obrońców spamu”, autorzy poszli posłuchać mp3 czy obejrzeć film ściągnięty z netu..

3. DMCA Notice

Jeśli przypadkiem nasz splog znajduję się na zagranicznym serwerze, to można wysłać tzw DMCA Notice na adres podany w kontakcie hostingu. Wystarczy napisać, że jesteśmy autorami danych postów (podać linki) i żądamy ich usunięcia. Hosting skontaktuję się wtedy z twórcą bloga i w 90% przypadków mamy problem z głowy. Przykłady DMCA Notice można znaleźć w necie, także nie będę podawał treści pisma (niech mnie ktoś oświeci, działa to na polskich hostingach?)

4. Zgłaszamy spam do Google.

Jeśli mimo zastosowanie 2 ostatnich podpunktów, autor ciągle ma nas gdzieś, to wysyłamy spamraport do Google. Oni załatwią sprawę szybko i bezboleśnie. Sposób jest skuteczny, ale nie polecam go stosować na początku – jeśli zrobimy to od razu, to autor po prostu kupi nową domenę i powtórzy proces. Jeśli jednak dostanie mejla z prośbą o usunięcie, lub hosting każe mu usunąć takej treści, to jest szansa, że się przestraszy, lub chociaż pomyśli co robi nie tak?

5. Usuwamy kanał RSS.

Metoda drastyczna, ale jeśli czujemy, że nie potrzebujemy RSSów to po prostu usuwamy kanał. W WordPressie można to zrobić dodając ten kod do pliku functions.php naszego theme.

function fb_disable_feed() {
	wp_die( __('Nie ma RSS. Powrot!') );
}

add_action('do_feed', 'fb_disable_feed', 1);
add_action('do_feed_rdf', 'fb_disable_feed', 1);
add_action('do_feed_rss', 'fb_disable_feed', 1);
add_action('do_feed_rss2', 'fb_disable_feed', 1);
add_action('do_feed_atom', 'fb_disable_feed', 1); 

6. Wysyłamy link do tego wpisu.

Bo przecież nikt nie lubi być idiotą ;)

Bynajmniej nie będę opisywał jak to każdy może sobie zoptymalizować bloga, bo jest już dostępnych kilka poradników i nie będę powielał treści już spisanych. Napiszę po prostu co zrobiłem od początku stycznia 2009 z blogiem bynajmniej.pl. Dla siebie, ewentualnie dla potomności ;-)

Zmiana serwera.

Blog przeniósł się z serwera w UK, hostowanego przez Hostnine i wylądował w Polsce, na serwerze w Gdańsku, hostowanego przez firmę netmark.pl. Hostnine był dobrym serwerem, ale w miarę jak rozrastały się moje inne strony, blog zaczął coraz częściej rzęźić i nawet znikać na kilka godzin z błędem 503. Decyzję o przeniesieniu podjąłem właśnie w czasie takiego padu, a że akurat byłem na blogu pajmon.com i zauważyłem ikonkę netmarku, to bez wahania wykupiłem tam najniższy pakiet i ekspresowo przeniosłem bloga (pierwszy raz udało mi się od razu osiągnąć zgodne kodowanie bazy danych). Chociaż może ekspresowo to nie bardzo pasujące tu słowo bo..

Domena.

Domena bynajmniej.pl wygasała 3 stycznia 2009 roku, więc zawczasu przejrzałem oferty przedłużeń wszystkich rejestrantów i wybrałem najlepszą  czyli ovh.pl. Przetransferowałem domenę z az.pl (tam cena za przedłużenie to 130zł) do ovh, i 2 stycznia przedłużyłem (45zł). Piszę o tym, bo ovh.pl ma chyba najdłuższe czasy propagacji dnsów ze wszystkich rejestrantów jakich do tej pory używałem. Domena miała czkawkę prawie całe 24h, co zmusiło mnie do usunięcia kopii strony z hostnine, gdyż pojawiały się tam nowe komentarze, a nie chciałem już babrać się z bazą danych. Wszystkich którzy akurat trafili w tym czasie na stronę przepraszam, ale nie miałem pojęcia, że zajmie to tyle czasu.

PhpSpeedy.

Inspiracja przyszła z tego wpisu. Sprawdziłem przez ySlow jak radzi sobie bynajmniej.pl.

Wynik był mało zadowalający, więc zaprzęgłem Google do roboty i znalazłem kilka wpisów traktujących o optymalizacji WordPressa. Jeden wpis jak i cały blog okazał się kopalnią wiedzy na ten temat, dlatego postanowiłem wykonać większość poleceń Vladimira, takich jak instalacja cache dla gravatarów (używając tego pluginu ), usunięcie systemu rewizji, czy instalacja pluginu automatycznie optymalizującego bazę danych.

Najważniejsza jednak okazała się wskazówka dotycząca pewnego pluginu do WordPressa – PhpSpeedy. Plugin ten zoptymalizował mi pliki css i javascript łącząc je w jeden i dołożył nagłówek expires. Po poprawkach dostosowujących go do Wp-Super Cache, oraz usunięciu widżetu flakera oraz kodu z blogadvertising zrobiłem ponownie test.

Jak widać 19 zapytań to obrazki, które mogłbym teoretycznie zredukować do 1, jednak nie mam pojęcia jak wykorzystać CSSSprite z WordPressem (i chyba byłoby to niewykonalne, z racji regularnych zmian obrazków na stronie głównej). Myślę, że zejście z 69 do 23 to niezły wynik, dlatego głębiej wchodzić już w to nie będę :-)

Nofollow.

Ostatnią rzeczą za która się wziąłem był odpływ linkjuice’u zarówno ze strony głównej bloga, jak i podstron. Postanowiłem wziąć się za wszystkie zdublowane linki (czyli np. 3 linki prowadzące do tego samego wpisu), linki z obrazków reklamowych, gravatary, linki z górnego menu do stron, oraz wszystkich linków prowadzących do kategorii (które jako strony mają u mnie parametr noindex).

Wydawałoby się, że nie powinienem mieć problemów z tym zadaniem i rzeczywiście z większością poradziłem sobie dość szybko, doklejając do szablonu odpowiednie tagi.

Problemem okazał się sposób wyświetlania menu kategorii

WordPress wyświetla przez plik header.php używając wp_list_categories.

Trochę czasu zajęło mi odnalezienie rozwiązania, dlatego zamieszcze je tutaj dla potomności. Aby uzyskać taki efekt wystarczyło użyć filtru wp_rel_nofollow, prawda, że oczywiste (ja też nie widziałem do dzisiaj, że WordPress ma filtry)?

Jednak samo dodanie kodu

add_filter('wp_list_categories','wp_rel_nofollow');

do pliku wp-includes/default-filters.php nie załatwi sprawy, gdyż występuję tam jakiś bug, który uniemożliwia prawidłowe dodanie nofollow do kategorii. Rozwiązaniem jest edycja funkcji wp_rel_nofollow() w pliku wp-includes/formatting.php. Wystarczy usunąć linijkę zawierającą

$text = $wpdb->escape($text);

.

Po tym jak uporałem się z kategoriami, chciałem też założyć filtr, na funkcję comments_popup_link która odpowiada za wyświetlanie ilości komentarzy przy postach na stronie głównej, i oczywiście linkuję do tych postów (tak, dołożyli 3 link, jakby ten z tytułu i z „więcej” nie wystarczył).

Rozwiązanie znalazłem na tej stronie. Wystarczy przekopiować zawartość nofollow_functions.php i dokleić to czego potrzebujemy do naszego themowego functions.php (lub utworzyć nowy plik, jeśli functions.php nie istnieje). W moim przypadku musiałem edytować plik odpowiedzialny za wyświetlenie strony głównej i dopisać do funkcji comments_popup_link nofolow, dzięki czemu otrzymałem funkcję

nofollow_comments_popup_link.

Cachowanie widżetów.

Osobiście nie używam widżetów na tym blogu, ale na innych stronach tak, dlatego polecę jeszcze ten plugin, dzięki któremu możemy obniżyć ilość zapytań do bazy naszej głównej strony o nawet 70%. Myślę, że nie muszę tłumaczyć zbawiennego wpływu tego pluginu na hosting i czas wgrywania strony.

To do.

Do zrobienia została mi zmiana nazwy slugu każdej kategorii, która dostała jakiś GooglePR (mimo noindex na danej stronie, PRsą wyższe od 0), stworzenia posta z tym slugiem i automatyczne przekierowanie go na stronę główną. Zawsze to kilka linków z PR większym od zera więcej. A może coś jeszcze? Dajcie znać, z czym można jeszcze pokombinować :-)

Zainspirowany dyskusją o PageRank polskich blogów postanowiłem sprawdzić sobie co pozostało po moim czarnym, niczym piracka flaga, mini-seo-imperium. Strony tworzące owe imperium, – biorąc pod uwagę  fakt, że były stworzone niezgodne z zasadami Google – są więc już dość wiekowe, bo zostały stworzone w wakacje 2008.

Tak więc w ciągu ostatniego półrocza udało mi się zakupić 86 domen z PR3-PR4. Kupowałem je oczywiście gdy dolar był jeszcze dużo tańszy niż teraz i gdy punkty w systemie można jeszcze było sprzedać w cenie 400zl za 100k punktów. Czyli były to czasy dość odległe, z teraźniejszego punktu widzenia ;-)

Domeny dostały swojego dedyka 8 różnych IP i zero linków przychodzących. Ogólnie możemy przyjąć, że tworzone były zgodnie z zasadami opisanymi w tym poście.

Dzisiaj zalogowałem się na moje konto w GoDaddy i przejrzałem wszystkie domeny. Wyniki w zasadzie nie powinny zaskakiwać, i tak: w tym momencie z całej puli 86 domen, zostały mi 23 domeny z PR1 do PR3 (większość PR3) oraz jedna z PR5 (co jest miła niespodzianką ;) ). Z prostej matematyki wynika więc, że Google zbanowało mi 63 domeny.

Większość padło podczas pamiętnej kampanii wrześniowej, kiedy to źli ludzie :-) zgłaszali moje ciężko postawione strony do Google i na listę splogów WordPressa. Odpisałem na 17 mejli do mojego hosta, kasując przy okazji całą zawartość zgłoszonego bloga. Pomogło to w 3 przypadkach, także mogłem sobie darować, te kilka godzin pracy.

Każda z domen kosztowała około 12$, (a przynajmniej większość moich domen, czyli te o końcówkach .com ) co daje nam zawrotne straty w wysokości 756$. Oh rly? ktoś zapyta, i dobrze zrobi, bo prawda jest oczywiście inna.

Każda domena przyniosła po miesiącu zysk, czyli zrobiła dokładnie to, co miała zrobić w moich założeniach. Nie ukrywam, że wszystko się zbiegło w czasie, że akurat popyt na punkty e-weblinka był ogromny, że teksty angielskie pozwoliły zarobić na reklamach typu text-link-ads, i że niski dolar pozwalał na śmiałe zakupy. Jakby było teraz? Nie wiem, ale zarówno mnie, jak i mojego laptopa kupionego dzięki tym pieniądzom to nie interesuję. :-)

Oczywiście nie zapominamy o tych 23 domenach które pozostały. Wszystkie dostaną nowe szaty graficzne, nową white treść oraz masę spamu na subdomenach, która zadowoli nawet najbardziej wybredne systemy wymiany linków. Przy okazji, ciekawe czy i kiedy, do słownika pozycjonerów wejdzie stwierdzenie „pranie brudnych domen” :-)

Naturalnie domena z PR5 zostanie odpowiednio wzmocniona linkjuicem z innych silnych domen, zostanie na nią zamówiona odpowiednia treść, odpowiednia skórka i zarobi na siebie odpowiednio do wartości PR która nie wiedząc czemu ciągle wszystkich kręci (a jak wszystkich to i mnie, bo ja na tym zarabiam).

Jaki morał? Taki jak zawsze, i powtarzam to każdemu do znudzenia – domeny muszą na siebie zarabiać. Może to być nawet o 50 centów więcej niż cena, którą zapłaciliśmy, ale to już wystarczy.

… give nothing back!

Wpis nawiązuje oczywiście do Solo media czyli czy jesteś medialnym snobem? i Am I a microblogging snob?

Zakładam, że każdy zainteresowany obejrzał już filmik i przeczytał posty i komentarze wyżej (moje też, bo tu ich nie powtarzam już), dlatego będzie bez wprowadzenia.

Chociaż… może nie każdy rozumie więc:

Nie wiem czemu nikt nie potrafi dojrzeć w tym zachowaniu  możliwości, a widzi tylko idiotę, który obserwuję tysiące ludzi bo tak.  Perry Belcher w tym filmiku pokazuję, co warto zrobić, żeby ludzie nie uznawali Cię za Twitterowego  snoba. Wszyscy komentujący na polskich blogach, omawiają tylko to co mówi, zupełnie nie myśląc o tym po co. Przecież to nie jest wideo stworzone po to, żeby ludzie się dodawali bez powodu i żyli w jednej wielkiej komunie. Ktoś już załapał o co mu chodzi? O pieniądze? Brawo.

Im więcej ludzi Cię obserwuję tym więcej możesz zarobić na reklamach na Twitterze. Czy to ebooki, posty na blogu czy gotowe produkty. Docierasz wtedy do ogromnej liczby osób. I co z tego, zapytasz? Ano np. to:

Jesteś na Twitterze kilka miesięcy. Dostajesz tweeta reklamowego i  patrzysz sobie na profil gościa: jakiś snob co obserwuje tylko 5 osób i wykorzystuje Twittera do reklamy. Niech spada. A jeśli obserwuję tysiące osób? I w dodatku Ciebie? I akurat jest tym facetem który pierwszy zaczął Cię obserwować i tak miło przywitał Cię te kilka miesięcy temu, kiedy nie wiedziałeś co do czego służy? Tym który prowadzi tego świetnego bloga którego czytasz codziennie? No to na pewno ten produkt który sprzedaję jest warty tej kasy, zresztą potrzebowałeś tego i tak, a tak dasz mu jeszcze zarobić i odwdzięczysz się za to, że pomógł Ci na początku.

Prawdą, że każdy się teraz krzywi w grymasie i już układa w głowie hate commenta do tego wpisu? Zupełnie się temu nie dziwię, ale to właśnie dlatego, że każdy to czytający uważa się za lepszego od gościa który kupuje coś przez linka na Twitterze. Bo każdy myślący inaczej to naiwniak, a pewnie i idiota, skoro tak piszę i wydaję się, że w to wierzy.

Tylko, że drodzy guru internetu w Polsce, na Twitterze to działa. Na Diggu to działa. Na Stumble Upon to działa. To serwisy które zarabiając same pozwalają zarabiać innym. Wiecie dlaczego? Bo miliony ludzi na świecie robi wszystko to co uważacie za głupie i naiwne i jeszcze się przy tym dobrze bawi. Zarabiają oni, zarabiają guru, zarabiają twórcy danego serwisu. Wszystko się napędza, wszystko idzie do przodu. Powstają nowe serwisy, a oni ciągle nie mają dość!

A wy (bo nie my) narzekajcie sobie dalej, najedzcie się swoim jadem, ponabijajcie się z innych ludzi, obserwujcie tylko znajomych, (bo od tego jest blip! a jak myślisz inaczej to się lansujesz!)  i poczujcie się szczęśliwi w swoim małym ograniczonym polskim światku.

I piszcie, że blip jest poroniony bo nie zarabia, piszcie, że wykop jeszcze gorszy, bo siedzą tam sami idioci (tak, sam tak piszę, macie mnie) i pamiętajcie, żeby nie pomyśleć dlaczego tak jest i nie sprawdzić w jaki sposób zarabiają ich wielkie odpowiedniki na świecie. Gdybyście jednak to sprawdzili i doszłoby do Was, że to może dlatego, że to przez Was i przez Wasze polskie myślenie, to usiądźcie i zapłaczcie ze mną.

BTW: Tak, wpis jest przejaskrawiony, ironiczny i podły. Tak, jest to w jakimś stopniu mój punkt widzenia. Nie, nie odnoszę się w nim do blipa bo i jak mógłbym skoro to nie ten zasięg, nie ten język i nie ten kraj co Twitter.

Przy okazji, możesz poobserwować mnie na blipie żeby nie dowiedzieć się zupełnie niczego ciekawego i poczytać moje prywatne rozmowy z innymi. No i żeby zobaczyć #pokacycki.

Dla wszystkich który nie czytali i od razu chcą skomentować, streszczenie:

Twitter to nie blip. Tamto wideo i wszystko co Pan mówi odnosi się do Twittera. Tak, tam to działa. Tutaj nie. Między innymi przez  polskie myślenie.

Social media to nie solo media. Nie chodzi o Ciebie (bo przecież wiemy, że wiesz wszystko i znasz się na wszystkim). Chodzi o ogół ludzi. Ogół (tak, ten ogół który posiada wiedzę mniejszą od Twojej o 90%).

Amen.